Το "Αντλιοστάσιο", στην περιοχή της Πύλου, χτίστηκε στη δεκαετία του \'50 με σκοπό την αποξήρανση της λίμνης της Γιάλοβας και τη μετατροπή της σε καλλιεργήσιμη γη. Οι τρεις υπόγειες αντλητικές μηχανές του λειτούργησαν για μερικά χρόνια: έπαιρναν το νερό, "το άδραχναν, το στροβίλιζαν, το χτυπούσαν δυνατά, το κομμάτιαζαν, το ανύψωναν και, τελικά, το εκτόνωναν ατόφιο στη θάλασσα". Ωστόσο, το αρχικό πλάνο εγκαταλείφθηκε γύρω στο 1960, και κάποιοι ευφάνταστοι βιολόγοι και αρχιτέκτονες σκέφτηκαν να μετατρέψουν το μοναχικό κτίριο σε Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης.

Εκεί που σκοντάφτει κάθε ελπίδα στην Ελλάδα σκόνταψε κι αυτό το ωραίο σχέδιο. Το κτίριο, παρά τις επιθυμίες όλων των "ειδικών", τώρα συνεργάζεται με το νερό και συναναστρέφεται το τοπίο. Αυτή την ιστορία αφηγείται εδώ η Ι. Κ. με γραφή και εικόνες. Η λιμνοθάλασσα, και η υδάτινη σιωπή της, η αναζήτηση της ταυτότητας των τόπων με κοινή καταγωγή το νερό -από τις πυκνές ομίχλες της Γιάλοβας ως τα πασσαλόπηχτα σπίτια της Τουρλίδας-, μύθοι, εμπειρίες και βιώματα συνθέτουν το υλικό αυτού του χρονικού. Στον πυρήνα της ατμοσφαιρικής αφήγησης βρίσκονται τα ερωτήματα για την απολυτότητα της επιστήμης και η βεβαιότητα για την υπέρβασή της μέσα από απλά γεγονότα της ζωής.